Od bardzo dawna, bo prawie od 3 lat, ludzie (gracze) zastanawiali sie kiedy i na czym w koncu beda mogli zagrac w domowym zaciszu w trzecia odslone niesmiertelnej serii Capcom'u - Street Fighter 3. Teraz juz wiemy, ze ta szczesliwa maszyna, ktora gosci ta gre-legende jest nasz ukochany DC. Jest jeden maly szkopul- SF3 ma juz prawie 3 lata... Autorzy rekompensuja nam to wrzucajac na plytke dwie wersje swojej automatowki. Tak wiec mamy Street Fighter 3: New Generation i Street Fighter 3: 2nd Impact. Jednakze jak to mialo miejsce w przypadku Jojo, obie wersje nie roznia sie zbytnio od siebie. Co dziwne, NG czyli ta wczesniejsza, moze poszczycic sie znacznie lepsza grafika od sequela (!). 

Poniewaz jest to juz trzecia czesc przygod odwiecznych przyjaciol/rywali (nie potrzebne skreslic) Ken'a i Ryu, poza nimi samymi nie znajdziemy tu zadnych, znanych nam twarzy (no moze poza Akuma, ktory jest ukryty). Cala reszta to postacie zupelnie nowe. Ale czy do konca ? Raczej nie. Poza nowym wygladem, ktory jest strasznie kiepski, mozemy odnalezc tu odpowiedniki postaci z wczesniejszych Street'ow. Jednak te nowe twarze wcale nie przypadly mi do gustu (a moze za wczesnie na to), jak rowniez mojemu kumplowi, fanowi Street'a (greetz Skomo). One po prostu nie daja sie lubic i juz. Osobisice tesknie za tym jakze topornym i bezmyslnym Zangief'em, czy nawet za Guile'em, do ktorych przez te wszystkie lata tak sie przyzwyczailem. Na znak, ze nie tylko ja jestem sentymentalny niech wystarczy wam fakt, ze fani szturmem (listownym i innym) zmusili Capcom, zeby w kolejnej czesci z 3 w tytule umiescil ich ulubiona panienke Chun Li. Tak wiec w SF3: Third Strike oprocz Ken'a i Ryu zobaczymy takze panne Li. Troche zmienilem temat. O czym to ja... a tak. Ken i Ryu wygladaja na doswiadczonych juz fighterow, ktorzy wiele walk w zyciu stoczyli. To widac golym okiem jak czas, wypelniony treningiem postarzal naszych zawodnikow. Nie sa to juz chlopaczki z Alpha (Zero). Z nowych rekrutow na uwage zasluguje jedynie dziewczyna-ninja Ibuki i Sean, czarnoskory chlopak, ktory jest uczniem Ken'a. Reszta jak juz wczesniej pisalem- to lipa. 

Bardzo dobrze zostal rozwiazany system parowania. Jest prosty i efektywny. Wystarczy wyczekac moment zetkniecia i wcisnac PRZOD. I tu niespodzianka. Sparowac mozna takze cios dolny (np. podciecie) wciskajac DOL. 
Mam jednak zastrzerzenie do specjali. Na poczatku walki wybieramy sobie jeden z trzech dostepnych Super Arts-czyli potocznie super'ow. W zaleznosci od tego, ktory wybierzemy, tym bedziemy sie tylko poslugiwali w walce. Przykre, tym bardziej, ze Alpha 3 oferuje wszystkie supery dostepne w czasie walki. Jednak wezmy pod uwage lata. Kolejnym mankamentem jest brak bloku w powietrzu. Hardcorowcy nie beda mieli z tym problemu, poniewaz parowac mozna takze w powietrzu. Jednak pozostalych to zniecheci. 
Na szczegolna uwage zasluguje od razu walaca w galy anima. Jest tak plynna, ze az trudno uwierzyc ze gra ta ma juz 3 lata. Tu panowie z Capcomu pokazali prawdziwy majstersztyk. Stage rowniez zasluguja na wzmianke. Sa bardzo dobrze dobrane kolorystycznie, a takze mozna znalezc na nich elementy dajace sie rozbic przy pomocy, np. rzutu oponentem. W obu wersjach stage sa prawie takie same, roznia sie tylko pogoda albo warunkami atmosferycznymi. Znacznie lepiej prezentuja sie te z NG. 

O efektach dzwiekowych napisze tylko, ze sa (i styka). 

Jest to gra przeznaczona dla hardcore'owych graczy. Dlaczego ? Poniewaz nie ma tu laserow i innych dziwactw. Tylko sama esencja walki. Fani docenia, reszta wysmieje. Bardzo dlugo czekalismy na SF3 w wersji konsolowej. Czekanie bylo musem, poniewaz wrzucanie tak wspanialej gry pod wzgledem technicznym na PSX mijaloby sie z celem. Niestety mimo szczerych checi i uwielbienia przeze mnie tej serii, czas nieublaganie leci. Wiec dlaczego tylko 8 ? Coz, produkt nie jest juz pierwszej swiezosci. Ale w dalszym ciagu to kawal dobrej, solidnej bijatyki.