SEGA DREAMCAST SITE

RECENZJE
Unreal Tournament [ by
LNG ]


Gdy kupowałem wersję UT na Dreamcasta byłem pełen nadziei. Przyczyną owej nadziei były bardzo dobre doświadczenia z tą grą w wersji PC. Oczywiście wiedziałem, że używanie pada przy grach FPP to nienajlepszy pomysł (nie oszukujmy się te gry są tworzone pod mysz i klawiaturę). Lecz z drugiej strony pokusa fragowania na dużym ekranie telewizora była olbrzymia. Gdy grę uruchomiłem moje uczucia były bardzo mieszane, ale może po kolei:

Grafika jakby uboższa niż na kompie (zupełnie nie wiem, dlaczego przecież, Dreamcast ma możliwości graficzne, które pozwalają na dużo więcej, można nawet napisać DUŻÓ WIĘCEJ). Ale co tam w takich grach na grafikę zwraca się uwagę tylko przez kilka pierwszych godzin, potem liczy się grywalność. Drugi problem to płynność grafiki i tu już poważny grzech. Gra chodzi wolno, strasznie wolno. Przy samotnej rozgrywce można to jeszcze jakoś wytrzymać, ale pojedynek we cztery osoby na podzielonym ekranie jest naprawdę denerwujący. A gdy każdemu z grających przyjdzie do głowy eksterminacja przeciwników za pomocą SHOCK RAIFLE to można dostać rozstroju nerwowego. Kolejnym minusem jest bardzo mała liczba konfiguracji przycisków na padzie (przydałaby się dodatkowa para przycisków obsługiwanych palcami wskazującymi na padzie do Dreamcasta). Ale ten problem przy odrobinie samozaparcia można przeboleć. Następna wada, którą zauważyłem pewnie nie będzie przeszkadzała początkującym graczom, ale starzy wyjadacze mogą narzekać. Chodzi mianowicie o to, że gra pomaga nam nieco w celowaniu (kule nie lecą tam gdzie powinny tylko same odchylają się, aby trafić przeciwnika). Takie rozwiązanie miało pewnie rozwiązać problem mało precyzyjnej w celowaniu gałki, lecz moim skromnym zdaniem to nienajlepszy pomysł. Ale dość już o tych wadach teraz o plusach, które sprawiają, iż gra nigdy się nie nudzi. 

Pierwszym i bardzo dużym plusem jest specyficzny klimat gry, który wciąga bez reszty. Po drugie granie i wygrywanie daje wiele satysfakcji (zwłaszcza, gdy gra się z żywymi przeciwnikami). Po trzecie dużo zróżnicowanych i bardzo dobrze zaprojektowanych mapek (jest tu kilka znanych z wersji komputerowej i kilka zupełnie nowych, bardzo fajnych zresztą). Bronie też zasługują na chwilę uwagi. Każda z nich strzela na dwa sposoby i mają wszechstronne zastosowanie od bardzo precyzyjnego na duże odległości SNIPER RIFLE po idealny z bliska FLAK CANNON. Świetnie sprawuje się też sztuczna inteligencja, na najwyższym poziomie trudności trzeba się sporo napocić, aby przejść grę. Jeśli chodzi 
o muzykę to nie jest źle, ale moim zdaniem mogłaby być trochę bardziej dynamiczna, ta z gry nie nadąża za tempem rozgrywki.

Na pochwałę zasługują również bardzo klimatycznie i ergonomicznie wykonane menusy. A do wyboru jest spora ilość opcji. W TOURNAMENT gramy pojedynczo 
i zdobywamy puchary za przejście każdego z typów rozgrywki. Pomyślne ukończenie odsłania dodatkowe mapki, zabawa naprawdę przednia i do rozegrania wiele pojedynków, które niejednokrotnie wygrywa się rzutem na taśmę (zwłaszcza na wysokim poziomie trudności). Gdy znudzi nam się samotne granie to znajdujemy sobie kilku kolegów dajemy im pada do łapy i uruchamiamy opcję PRACTICE. Tu zabawa dopiero się zaczyna, bo żywy przeciwnik zawsze jest bardziej wymagający (boty sterowane przez komputer można też dołączyć, co sprawia, że na większych mapkach nie jest pusto). W PRACTICE mamy do wyboru: DeathMatch, Team DeathMatch, Domination, Capture The Flag. To ostatnie jest moją ulubioną opcją, nie ma nic bardziej fajnego niż zakosić flagę przeciwnika i biec, co sił wśród gradu kul do swojej strefy, aby zdobyć punkt. Można skorzystać z opcji Mutators 
w celu urozmaicenia rozgrywki. Jest jeszcze opcja NETWORK, w której niestety nie było mi dane przetestować.

Podsumowując: gra ma kilka wad, ale rekompensuje je niezwykłym klimatem 
i dynamizmem rozgrywki. Dla fanów gry w wersji na PC pozycja obowiązkowa a i ci, którzy nigdy nie mieli styczności z grą powinni również mieć sporo zabawy. Do gry potrzebny jest tylko dobry refleks i wola walki, szare komórki odpoczywają. Gra ma świetne działanie rozluźniające po ciężkim dniu. Jak dla mnie świetna zabawa!!! Polecam. 

Producent: Epic
Gatunek: Strzelanina FPP
Rok Wydania: 2000
Obsługuje: VMU, 1-2 player, Jump-Pack
Memory Card: ?
+ Specyficzny klimat. - Tnie się niemiłosiernie.
+ Dynamizm rozgrywki. - Mała liczba konfiguracji pada.
+ Dużo dobrze zaprojektowanych map.  
+ Hit z PC przeniesiony na naszego makarona.  
GRAFA

 

MUZA

 

MIÓD

 

OGÓŁEM  7.5 / 10

 

 

Copyright C 2002-2003 M@jk. Wszelkie prawa zastrzeżone. Site design by LaGranda. Best view 1024x768